Edukacja domowa jest formą kształcenia, w której odpowiedzialność za proces nauczania dziecka w miejsce szkoły biorą na siebie rodzice lub prawni opiekunowie. Tworząc program i wybierając metody kształcenia swoich pociech, organizują ich edukację w sposób zindywidualizowany – adekwatnie do wieku, potrzeb, predyspozycji i zainteresowań, przy zachowaniu zgodności z wymaganym na danym poziomie kształcenia zakresem wiedzy. Takie rozwiązanie pozwala na pełne wykorzystanie potencjału dziecka już od pierwszych lat jego ścieżki edukacyjnej i dobór metod pedagogicznej pracy, które w tej ścieżce okażą się najowocniejsze.
Idea edukacji domowej stanowi alternatywę dla instytucji szkoły, umożliwiając zamianę sformalizowanej rzeczywistości na środowisko rodzinne, domowe. Szkołą wówczas staje się dom, nauczycielami zaś rodzice, bliscy oraz inne osoby zaangażowane w proces nauczania. W ten sposób edukacja domowa daje rodzicom możliwość kontroli treści, które przyswaja dziecko, a także otoczenia, w którym przebywa ono każdego dnia.
Dzieci korzystające z trybu nauczania domowego zostają zapisane do stacjonarnej szkoły, w której formalnie są uczniami, jednak nie uczęszczają na tradycyjne lekcje. Zamiast nich biorą udział w zajęciach poza systemem szkolnym, zaś jakość oraz cele tych zajęć określają rodzice bądź opiekunowie, którzy – wbrew pozorom – nie muszą posiadać wykształcenia pedagogicznego. Domowe nauczanie w Polsce reguluje ustawa, pozwalająca na naukę dziecka w domu za zgodą dyrektora szkoły, do której jest ono zapisane. Dziecko nie traci więc całkowicie więzi z ze szkołą – po każdym roku nauki zobowiązane jest zdać egzaminy klasyfikacyjne, weryfikujące wiedzę nabytą w trakcie nauczania domowego. Takie nauczanie może przybierać różne formy, w zależności od kreatywności rodziców i preferowanych przez nich metod – korzystania z tradycyjnych, jak i nowoczesnych rozwiązań edukacyjnych.
Na pomoc rodzicom rozpoczynającym przygodę z nauczaniem swoich dzieci przychodzi szereg prorodzinnych stowarzyszeń, wspomagających edukację domową poprzez popularyzację kreatywnej pedagogiki, wskazywanie sprawdzonych rozwiązań i wymianę doświadczeń między rodzicami. W sukurs nauczaniu domowemu idzie także rozwój Internetu, technologii multimedialnych i postępująca cyfryzacja, które wzbogacają wachlarz możliwości nabywania wiedzy przez dzieci, już od ich najmłodszych lat. Nowoczesne rozwiązania w postaci komputerowych programów edukacyjnych, e-booków, gier i innych interaktywnych rozwiązań, stanowią doskonałe uzupełnienie klasycznych metod nauczania, pozwalając na naukę poprzez zabawę, a także na integrację dzieci w większych grupach i monitorowanie ich osiągnięć w postępie kształceni
